Als parttime docent Toekomstverkenning bij de #MMI houdt de toekomst me veelvuldig bezig. Er wordt vaak gezegd dat wij te weinig bezig zijn met de toekomst. Dat de meesten van ons worden geleefd door “de waan van de dag”. Dat zijn de zaken die we op onze “radar” hebben, en daarmee urgent aandacht van ons vragen. Maar zoals Eisenhouwer al propageerde, zijn urgente zaken zelden belangrijk en belangrijke zaken zelden urgent. In de rest van de natuur is dat zeker niet het geval.

Denk bijv. eens aan een eekhoorn. Eind van de zomer en herfst zijn ze druk bezig met het aanleggen van voorraden voor de winter. Druk, druk, druk, en bijna onvermoeibaar rennen ze heen en weer. De urgentie van dit belangrijke werk spat er vanaf. Urgent en belangrijk vallen samen op de dag. Sterker nog, door het samenvallen van urgent en belangrijk, creëert het moment momentum.

Waarom doen mensen dat in veel gevallen niet? Door onze lineaire notie van tijd zien velen van ons nog bijna ontelbare momenten waarop we nog invulling kunnen geven aan de toekomst. De lineaire “afstand” tussen de toekomst en het heden zorgen er voor dat de toekomst niet op onze “radar” staat en dus geen onderdeel is van onze realiteit/ werkelijkheid. De toekomst is voor de meesten van ons dus een waan. Zouden we het dan niet beter “de waan van de toekomst” kunnen noemen?

Naar het overzicht