In het veranderend tijdperk waarin we leven stapelen de veranderingen zich in een razend tempo op. Als we de naderende singulariteit mogen geloven, is er zelfs een exponentiele groei. De hoeveelheid wetenschappelijke publicaties die elke dag geproduceerd worden, is ongekend. Is dit voor een normaal mens, naast het feit dat er nog gewoon gewerkt moet worden, nog wel bij te houden? Hoe zou je dit kunnen doen?

Er zijn een paar oplossingen te bedenken om dit probleem het hoofd te bieden. De eerste is om erg alert te zijn op veranderingen om ons heen. Nieuwe producten en theorieën die via radio, TV of sociale media worden besproken, met interesse te volgen. We kunnen proberen hier trends uit te destilleren en de toekomst te voorspellen. We kunnen ook specifiek kijken naar onderzoeken op basis van datamining (c.q. een grote hoeveelheid andere gepubliceerde onderzoeken). Dat scheelt veel leestijd. Of we kunnen de trends die goeroes signaleren gaan beluisteren tijdens congressen, gaan volgen op sociale media of via hun boeken lezen. Gaan deze theorieën en trends ons de gewenste zekerheid geven, of wedden we op het verkeerde paard?

Resultaten uit het verleden geven geen garantie voor de toekomst. De trends schetsen een schijnwerkelijkheid.  Ongeacht de gekozen methodiek blijft er een continue, ongecontroleerde en steeds sneller wordende stroom van veranderingen op ons afkomen. Ondanks bovenstaande maatregelen geeft dit de meeste mensen een gevoel van gebrek aan controle, een gevoel van angst. Dit ongemakkelijke gevoel wakkert ons kuddegedrag aan. We kijken daardoor veel meer naar elkaar en staan meer open voor leiderschap (c.q. de "volgstand"). We volgen hierdoor trends razend snel, maar die wakkeren het gevoel van onrust alleen maar aan. Nog meer goeroes dan maar? Kan het zijn dat we door het volgen van deze ego’s door de bomen het bos straks niet meer zien? Wat kunnen we dan wel doen om de toekomst vanuit zekerheid te gemoed te treden? 

We zouden m.i. niet naar zekerheid moeten zoeken door het volgen van verandering, maar door te zoeken naar datgene wat onveranderd blijft. Dat lijkt in eerste instantie een paradox. In een wereld die we continu op alle fronten zien veranderen, lijkt het onmogelijk dat er zaken onveranderbaar zijn. En toch liggen de natuurlijke principes van evolutie al 3,8 miljard jaar onveranderd ten grondslag aan het veranderende leven op aarde. Daar hoef je geen goeroe voor te zijn. Dat kan iedereen zelf zien en ervaren. 

Begrip van deze principes verklaart hoe de wereld om ons heen zelforganiserend en zelfsturend is. Sterker nog, tot de moderne mens kwam, hebben deze onderliggende principes er voor gezorgd dat het leven op aarde niet alleen overleefde, maar floreerde. Dat het leven in essentie bevorderlijk is voor het leven. Ongeacht welke veranderingen op ons afkomen, geeft dat mij een ongelofelijk vertrouwen in de toekomst. Dat vertrouwen zou alleen maar verder toenemen als we deze natuurlijke principes wat meer zouden gebruiken om onze organisaties te organiseren (en wellicht onze maatschappij als geheel).

De natuur als spiegel voor onze organisaties/ maatschappij. Het onveranderbare als basis voor verandering. Een principe waar ik sterk in geloof. Een bijkomend voordeel van natuurlijke principes is dat ze ook werken als je er niet in geloofd.

Naar het overzicht